Przełom XIX i XX wieku to czas znaczących przemian w sztuce i architekturze. Następuje odejście od dotychczasowych form, a na pierwszy plan wysuwa się nowy kanon zwany secesją. Wśród mikulczyckiej zabudowy dobrym przykładem stylu secesyjnego są pokopalniane budynki, między którymi wiedzie prym okazały gmach cechowni. Za przykład secesji w architekturze może posłużyć w pewnym stopniu również ratusz, który posiada wiele elementów tego nurtu. Jednak na szczególną uwagę zasługuje narożna kamienica stojąca przy ulicy Tarnopolskiej 60. Projekt budynku wykonał architekt Theophil Chrubasik, a prace budowlane w 1914 roku przeprowadziła firma Heinricha Schwierczenna, na zlecenie mikulczyckiego kupca Aloisa Negela. To, co najciekawsze w tej kamienicy znajduje się jednak w jej wnętrzu.
Ściany sieni wyłożono płytkami ceramicznymi, nad którymi znajdują się malowidła przedstawiające cztery pory roku. Inspiracją nieznanego twórcy obrazów z całą pewnością było dzieło czeskiego malarza Alfonsa Muchy. Alegoria pór roku przedstawiona została jako dojrzała kobieta z charakterystycznymi dla danej pory atrybutami. Malunki powstały na zaprawie wapienno-piaskowej, zabezpieczonej werniksem, który mimo jasnej i przyjemnej dla oka kolorystyce, z czasem nadał obrazą pożółkłe zabarwienie. Każda z personifikacji ma powierzchnię bliską trzem metrom kwadratowym i otoczona jest przez typowo secesyjne dekoracje. Dodatkowo strop sieni ozdabia plafon z dwiema scenami rodzajowymi. Na obydwu z nich widnieje motyw mężczyzny grającego na gitarze.
Przez ponad sto lat malowidłom udało się uniknąć aktów wandalizmu. W dużej mierze to zasługa odpowiedzialnej postawy mieszkańców kamienicy. Kunszt tych naściennych fresków docenił wojewódzki konserwator, umieszczając te piękne polichromie w rejestrze zabytków.
______________________________________________
______________________________________________
Autor zdjęć: Andrzej Sus (fotopolska.pl)
Nasze Zabrze Samorządowe, 2010
