Plany
budowy tramwaju w Mikulczycach sięgają roku 1898, kiedy to miała
powstać wąskotorowa linia elektryczna
Zabrze-Mikulczyce-Grzybowice-Wieszowa-Karchowice-Pyskowice. Pomysł
jednak porzucono. Podobna sytuacja spotkała koncepcje z 1903, 1906 i
1910 roku. Te ostatnie dotyczyły budowy linii tramwajowej z północy
na południe; Mikulczyce-Zabrze-Guido. Pomysł ten pojawiał się
jeszcze kilkukrotnie. W 1914 roku powstały nawet szczegółowe schematy, a w roku 1926 postanowiono wykonać próbne odwierty.
Ostatecznie dopiero w 1933 roku, po dojściu nazistów do władzy,
zdecydowano się stare plany wprowadzić w życie. Projekt
linii Mikulczyce-Zabrze zatwierdzono 5 sierpnia 1933. Budowa trwała
kilka miesięcy. Oficjalne otwarcie miało miejsce 4 lipca 1934 roku.
Linii nadano numer 3, który niezmiennie przetrwał do dziś.
Inwestycja kosztowała 750 tysięcy ówczesnych marek. Dwa lata
później -w 1936 roku- linię przedłużono do Guido. W tymże 1936
roku liczba korzystających z linii wyniosła ponad siedemset tysięcy osób.
Niewielką
różnicą w stosunku do dzisiejszego przebiegu linii było
centrum Zabrza. Na wysokości ul. Jagielońskiej "trójka" gwałtownie skręcała pod teatr, następnie mknęła wzdłuż zabudowań huty aż do samej ul.
Powstańców Śląskich. Dalej biegła przez plac Wolności, ul. Wyzwolenia i wiadukt na 3 Maja. Korekta tego
fragmentu nastąpiła na przełomie lat '50. Jak widać na załączonym
planie, przedłużenie w kierunku Makoszowy powstało w 1952
roku. Linia
nr 3 jest najstarszą i obecnie jedyną linią kursującą przez
Mikulczyce. Niemniej jednak w czasach PRL sprawa wyglądała zgoła
inaczej. Oprócz osławionej "trójki" przez dzielnice
przejeżdżały jeszcze dwa inne połączenia; linia 33 oraz tak
zwane PB.
Linia
33 prowadziła z Mikulczyc przez Rokitnice do Bytomia. Linia
Wieszowa-Rokitnica-Miechowice-Bytom powstała jeszcze przed wojną.
Aby połączyć Mikulczyce z Bytomiem należało dobudować
odcinek z pętli w Mikulczycach do Rokitnicy. Trasa powstała w 1951
roku. Z pętli
w Mikulczycach tramwaj przejeżdżał pod wiaduktem w kierunku
Grzybowic, następnie po kilkudziesięciu metrach zakręcał na
wschód przez pola w kierunku cmentarza. Na wysokości ul. Ofiar
Katynia zawijał na północ i tak jak dziś biegnie ścieżka
rowerowa, mknął aż do Rokitnicy. Tą samą trakcją kurował również tak zwany PB, czyli połączenie
bezpośrednie. Trasa wiodła od ratuszu w Rokitnicy, przez mikulczycką
pętlę do Zabrza. Połączenie ostatecznie zlikwidowano w 1968 roku.
Po zlikwidowanej trakcji zachował się w dość dobrym stanie nasyp. Na całej długości pomiędzy ulicą Składową a Ofiar Katynia można wypatrzyć ślady dawnej infrastruktury.
Linia 33 (Bytom-Mikulczyce) miała długość 12,960 km, a częstotliwość kursów wynosiła 30 minut. Połączenie PB (Rokitnica-Mikulczyce-Zabrze) ciągnęło się przez 11,650 km, częstotliwość to aż 120 minut. Dla porównania dł. "trójki" wynosi obecnie 9,790 kilometra. Tutejszymi przystankami linii 33 były: Mikulczyce Dworzec (Pętla), Mikulczyce Cmentarz (nie istnieje) oraz Mikulczyce Droga do Wesołej (nie istnieje), następnie była już Rokitnica. Połączenie PB na odcinku Mikulczyc zatrzymywało się prawdopodobnie jedynie na pętli (Mikulczyce Dworzec).
______________________________
Kroniki Miasta Zabrza nr 1, 2009
www.wilczekkk.republika.pl
