Nie wiadomo dokładnie, kiedy powstał mikulczycki kamieniołom. Być może wapień zaczęto wydobywać w tym miejscu -dla zaspokojenia lokalnych potrzeb- już w samym XVIII wieku. Teren kopalni znajdował się na peryferiach ówczesnej wioski, czyli w kwartale dzisiejszych ulic; Ligonia, Mickiewicza, Świętej Teresy i 11 Listopada. W XIX wieku funkcjonował tu szyb wydobywczy "Paul Schacht" a nieopodal - przy samej ulicy Mickiewicza - mieścił się wapienny piec (niem. Kalkofen), w którym wypalano rocznie od 2 do 3 tysięcy sążni kamienia.
Większość pozyskiwanej skały przeznaczano na potrzeby okolicznego przemysłu. Głównym biorcą mikulczyckiego wapienia była zabrzańska huta (Donnersmarckhütte), niemogąca obejść się bez niego przy procesie wytopu żelaza. Urobek transportowano kolejką konną, której przebieg dokładnie pokrywał się z dzisiejszą ulicą Moniuszki. Z biegiem czasu konie zostały zastąpione lokomotywami. W XX wieku kamieniołom powoli zaczął tracić na znaczeniu, a wraz z jego zamknięciem zlikwidowano również kolejkę. Wzdłuż torowiska biegła droga, przy której z czasem zaczęły powstawać liczne domy, w tym luksusowa willa Euling. 
W latach '30 XX wieku, w części udało się zrekultywować pokopalniany teren. Większość obszaru pokryło nowoczesne jak na tamtejsze czasy boisko piłkarskie, służące obecnie lokalnej drużynie Sparta Zabrze. Do dziś w najbliższej okolicy znajduje się mała, zdegradowana hałda, bujnie zarośnięta niezliczonym chwastem.
___________________________________
Z dawnych dziejów Mikulczyc, Rudolf Kostorz
Zdjęcie z albumu Zabrze na dawnej fotografii
Mapy pochodzą z portalu www.orsip.pl
